اینجا رو درست کردیم تا بنویسیم.بنویسیم که یادمون نره.یادمون نره......
یادمون نره چی جوری بودیم.کی با ما بود و کی ما رو تنها گذاشت.یادمون باشه که پدر و مادر مون(چه لغت مسخره ای!!!) باز هم مارو تنها گذاشتن.یادمون باشه که فقط خودمون بودیم که به اینجا رسیدیم.یادمون باشه که همون اول همه اب پاکی رو ریختن رو دستمون که از ما کمک نخواهین.(نه اینکه قبلا کمکی بود....) یادمون باشه که از فردای ازدواجمون سنگ اندازی ها شروع شد و پای ما هم لنگ بود و مجبور شدیم لی لی کنان بریم.... یادمون باشه که حتی امکانات قبلش هم از ما گرفتن...یادمون باشه که تو این کشور کسی رو نداشتیم غیر از خودمون.یادمون باشه که مراسمی نگرفتیم و فقط گفتیم بله.....
یادم باشه که هیچی نداشتم و خودم بودم و خودم.خانواده و پول و حتی کار هم نداشتم.....یادم باشه که تو بودی و همون دلیل عزیز ....
تا خودتو داری به کسی نیاز نداری...اگه خودتو نداری به همه نیاز داری...
خوشحال باش که خودتو داری...همین!